Ό αείμνηστος Γιώργος Γκολφίνος γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας
το 1948,.Σπούδασε στην Α,Σ,Κ.Τ.,και από το 1981-1984,ήταν υπότροφος του Ι.Κ.Υ στό Παρίσι.
{1981-1984}όπου φοίτησε στη ecole des Beaux Arts,στο ατελιέ του Σπουδαίου Λαγκράνς,και του Γκρεμονίνι.
{1981-1984}όπου φοίτησε στη ecole des Beaux Arts,στο ατελιέ του Σπουδαίου Λαγκράνς,και του Γκρεμονίνι.
-Καθηγητής τα τελευταία χρόνια της υπαρκτής ζωής του ο Σπουδαίος Οικουμενικός,Έλληνας -Κορίνθιος Δημιουργός στήν έδρα του τμήματος,Εικαστικών,και εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπήρξε ένας γνήσιος Δημιουργός ,που αγαπήθηκε τόσο από τη Κριτική, όσο και από το φιλότεχνο κοινό.Έζησε και εργάσθηκε στην Αθήνα,Θεσσαλονίκη,και στην αγαπημένη γενέθλια γη το Βέλο Κορινθίας,που χιλιοζωγράφισε ,και ταξίδεψε σέ Ευρώπη και Αμερική.Παρουσίασε πολλές ατομικές εκθέσεις,και ουμμετείχε σε πολλές ομαδικές δίπλα σε Σπουδαίους ομοτέχνους του,στην Ελλάδα,και το εξωτερικό.[Γαλλία,Κύπρο,Πολωνία,Βουλγαρία,Γερμανία,Ολανδία,Νέα Υόρκη,Αγγλία}
-Δέν ανήκε σε καμία σχολή.Αυτόνομα ζωγράφιζε ό,τι τον
άγγιζε και τον προβλημάτιζε,με μία μοναδική γραφή που έλεγε΄πάντα την αλήθεια.κατέθετε την αγωνία του, αλλά και την αγάπη του για τη ζωή.Ένα παρελθόν στην αγαπημένη γενέθλια γή ,που το κράταγε ψηλά,και του έδινε το δικαίωμα,της αμφισβήτησης για το σήμερα.Όλα αυτά, συνθέτουν τη μαγική εικόνα γεμάτη χρώματα του έργου του. Μιά εικόνα γεμάτη συναισθήματα, θετικά,ή αρνητικά,σκέψεις γλυκόπικρες που ποτέ δέν μένουν λές και τίς παίρνει ο άνεμος και τις ταξιδεύει.Εικόνες από το χθές το τώρα,το άγνωστο μελλούμενο,που ΄άπειρες φορές έχουμε δεί,στη πραγματικότητα,αλλά και έχουμε οραματισθεί,
αλλά μας αρέσει,να τις βλέπουμε,να τις ξαναβλέπουμε,και να τις ονειρευόμαστε….
.-Σέ όλα του τα έργα,υπάρχει το ξάφνιασμα,το τυχαίο,που φέρνει χαρά και λύπη.
Τά χρώματά του,συνθέτουν το όνειρο όλων μας,όταν είμαστε παιδιά.Τό κόκκινο της φωτιάς, το μαύρο του φόβου,,το πορτοκαλί της χαράς, το απέραντο γαλάζιο του απείρου,της ευτυχισμένης στιγμής που έφυγε για πάντα,αλλά που ζεί μέσα μας και θα ζεί ,όσο χτυπάει η καρδιά μας!
Τά χρώματά του,συνθέτουν το όνειρο όλων μας,όταν είμαστε παιδιά.Τό κόκκινο της φωτιάς, το μαύρο του φόβου,,το πορτοκαλί της χαράς, το απέραντο γαλάζιο του απείρου,της ευτυχισμένης στιγμής που έφυγε για πάντα,αλλά που ζεί μέσα μας και θα ζεί ,όσο χτυπάει η καρδιά μας!
-Όλα τα έργα του συνθέτουν το ένα και μοναδικό όραμα των παιδικών του χρόνων. τόν δικό του μικρό παράδεισο, τον χώρο που πρωτοαισθάνθηκε ότι θα γίνει ζωγράφος. Ή εικόνα του
πάντα σε κίνηση,μας γεμίζει συναισθήματα,θετικά ή αρνητικά,
σκέψεις γλυκόπικρες,που ποτέ δεν μένουν,σαν να τις παίρνει ο άνεμος, και να τις ταξιδεύει όπου εκείνος θέλει.
– Εκτός όμως από Σπουδαίος ζωγράφος, ο Γιώργος Γκολφίνος, ήταν .ένας υπέροχος άνθρωπος ένας νεοφιλόσοφος. που χαίρονταν την συντροφιά του όσοι τον καταλάβαιναν.Διαμαρτυρόταν,φώναζε για τη καταστροφή του Περιβάλλοντος,και είχε κλειστει’ ,στον δικό του κόσμο,που ήταν δύσκολο να μπεΙ κάποιος απρόσκλητος..Ητανε φίλος μου. Τά λέγαμε.Λίγο πρίν φύγει ξαφνικά,είχαμε τηλεφωνηθεί ήτανε στη Θεσσαλονίκη, . είχαμε δώσει ραντεβού ,όταν θα κατέβαινε μετά την εξεταστική Δέν προλάβαμε.
[ Παυλίνα Μπεχράκη ] 29 -4-2022 Από το εικ.βιβλίο μου.