Mpasdelis Suzuki Vitara
Με ένα ιδιαίτερα συγκινητικό μήνυμα αποχαιρετά τον καλό του φίλο Παναγή Κουλούκη
πρώην κρεοπώλη του Μεσσινού, που έφυγε από την ζωή
ο Δήμαρχος Σικυωνίων κ. Σπύρος Σταματόπουλος.
Γράφει ο κ. Σταματόπουλος ιδιαίτερα συγκινημένος:
Αδερφέ μου ΠΑΝΑΓΟ…
Φίλε μου, καλέ μου φίλε!
Έχω τόσα πολλά να σου πω αλλά δεν μπορώ να βγάλω λέξη.
Θα προσπαθήσω Αρχιστράτηγέ μου έτσι όπως με έμαθες.
Κάποτε είχες πει σε κάποιον που διαμαρτυρόταν επειδή δεν άντεχε να ακούει την καμπάνα που χτυπούσε πένθιμα:
«Όταν χτυπάει η καμπάνα και την ακούς καλά είναι, όταν χτυπάει και δεν την ακούς τότε δεν είναι καλά».
Ήταν μια από τις πολλές παροιμιώδες ατάκες σου, που θα μείνουν στην ιστορία.
Αλλά αυτή τη φορά καλέ μου φίλε, εσύ δεν την ακούς.
Την ακούμε εμείς να μας αναγγέλλει τον πρόωρο ταξίδι σου.
Το κάλεσμά σου για την τελευταία αποχαιρετιστήρια συνάντησή μας, σήμερα, εδώ, πάγωσε την κοινωνία μας.
Κατέκλεισε αστραπιαία όλα τα κοινωνικά δίκτυα.
Τηλέφωνα από παντού.
Συγκινητικά σχόλια από όλους.
Όλους που σήμερα είναι εδώ παρόντες: Υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, πρόεδροι,
πολιτευτές όλων των πολιτικών αποχρώσεων, καθηγητές, γιατροί, δάσκαλοι.
Όπως τότε.
Που όλοι περνούσαν πρώτα από το καφενείο σου, άλλοι για να σε γνωρίσουν πρώτη φορά
και όλοι που σε γνώριζαν για να ακούσουν αυτό το φαινόμενο που λέγετε Πανάγος,
και μετά πηγαίνανε στον προορισμό τους.
Όλοι πάντα σε ακούγανε με προσοχή και ευλάβεια.
Ήσουν το πολιτικό βαρόμετρο.
Όλοι ρωτούσαν: «τι λέει ο Πανάγος;»
Όλοι είμαστε εδώ. Οι φίλοι σου. Οι συγγενείς σου. Οι χωριανοί σου. Τα αδέρφια σου οι Φενεάτες.
Αλλά και όλοι αυτοί που σε γνώρισαν από όπου γης. Κάθε φυλής και ηλικίας.
Ήρθαμε να σου πούμε πόσο πολύ σε αγαπήσαμε.
Όπου και αν πηγαίναμε και δηλώναμε την γεωγραφική μας καταγωγή, μας έλεγαν ότι εκεί έχω έναν πολύ καλό φίλο.
Τον Πανάγο. Δεν χρειαζόταν να μας πουν το επώνυμό σου.
Όλοι ξέραμε που αναφέρονταν. Είχες πραγματικούς φίλους παντού. Διαφήμισες τον τόπο μας παντού.
Πάντα είχες έναν μοναδικό τρόπο να μας μαζεύεις γύρω σου όπως οι αρχαίοι φιλόσοφοι.
Πάντα μας περίμενες πότε θα έρθουμε να κάτσουμε να κουβεντιάσουμε στην «ΑΚΑΔΗΜΙΑ»,
έτσι είχαμε ονομάσει το μικρό ζεστό σου καφενείο.
Τα έβαζες με όλους όσοι και αν ήσαν, όποιοι και αν ήταν. Όλοι σε θέλαμε. Σε αναζητούσαμε.
Να σε ακούσουμε. Να σε συμβουλευτούμε. Να μας ορμηνέψεις. Να διαφωνήσουμε.
Ήσουν η ψυχή της παρέας. Πάντα κέρδιζες τις εντυπώσεις.
Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτοπώ για σένα αδερφικέ μου φίλε.
Από μικρός στα βάσανα.
Γεννήθηκες το 1951 εδώ στο αγαπημένο σου χωριό, το Μεσινό, το οποίο δεν αποχωρίστηκες ποτέ.
Ήσουν ένα από τα πέντε παιδιά του αειμνήστου μπάρμπα-Γιώργη και της αγαπημένης μας Μαρίκας.
Παιδί πολύτεκνης οικογένειας.
Μεγάλωσες με φτώχεια. «Φτώχεια με το ματαράτσι» όπως έλεγες και εσύ.
Έδωσες τη δική σου μάχη της επιβίωσης. Δεν κιότεψες στις δυσκολίες της ζωής.
Δεν φοβήθηκες ποτέ, τίποτα και κανέναν.
Μεγάλωσες πλάι στους αγρότες γονείς μαζί με τις τέσσερις αδερφές σου καματεύοντας τη γη.
Γρήγορα όμως το ανήσυχο πνεύμα σου και η διορατικότητά σου σε οδήγησαν σε άλλους δρόμους.
Έστησες τη δική σου επιχείρηση στο κέντρο του Φενεού και έβαλες το δικό σου λιθαράκι στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας.
Παντρεύτηκες με την Βασιλική Αρβανίτη και αποκτήσατε δυο υπέροχα παιδιά το Γιώργο και τη Μιμίνα που σηκώνουν όλο το βάρος της διάδοχης κατάστασης.
Έβγαλες το ψωμί της οικογένειάς σου με αξιοπρέπεια.
Μας χαιρετούσες με τις τεράστιες παλάμες σου, μας έσφιγγες στην ζεστή αγκαλιά σου και νιώθαμε να παίρνουμε από σένα όλη την θετική ενέργεια της γης.
Δεν αναζήτησες τα πλούτη και τη μεγάλη ζωή. Ήσουν ολιγαρκής, όχι όμως και στη γνώση. Διάβαζες βιβλία.
Ήθελες πρώτα να είναι χορτάτο το πνεύμα σου και η ψυχή σου.
Ήσουν μια ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια.
Μπορούσε ο καθένας να κουβεντιάσει τα πάντα μαζί σου.
Πάντα μας νίκαγες.
Στιβαρή προσωπικότητα. Άντρας δυνατός. Λεβέντης.
Ποιος θα ξεχάσει με τη λεβεντιά σηκωνόσουν να χορέψεις τον αγαπημένο σου «Νταβέλη».
Όλοι σηκώνονταν όρθιοι να σε επευφημήσουν.
Χορεύει ο ΠΑΝΑΓΟΣ λέγανε με θαυμασμό.
Πόσες περιπέτειες ζήσαμε μαζί σου.
Πόσα και πόσα ξενύχτια να κουβεντιάζουμε και να μας βρίσκει το πρωί.
Να αναλύουμε την πολιτική κατάσταση.
Κάποιες φορές, για να σε πειράξουμε, τεχνηέντως βρίσκαμε λόγο να διαφωνήσουμε και να ακούσουμε τη στεντόρεια φωνή σου να σπάζει τα τζάμια ακόμα και των διπλανών καφενείων.
Θα φύγω και εγώ από εδώ μας έλεγες αστειευόμενος.
Να δω μετά ποιον θα βρίσκεται ρε ρετάλια να κουβεντιάζεται, να πειράζεται και να τσακωνόσαστε μας έλεγες με το πηγαίο χιουμορ και τον αυτοσαρκασμό που σε διέκρινε.
Την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε μου είπες με θαρραλέα φωνή:
«Σπύρο αδερφέ μου ήρθε η ώρα να φύγω και αυτή τη φορά δεν αστειεύομαι».
Ο Πανάγος δεν θα φύγει ποτέ σου απάντησα προσπαθώντας να πνίξω τον πόνο μου.
Ασυμβίβαστος. Γνήσιος αγωνιστής. Αγωνίστηκες πάνταμε το δικό σου μοναδικό τρόπο για το δίκιο,
τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, τα ιδεώδη του σοσιαλισμού και του πολιτισμού.
Επαναστάτης. Όταν όλα τα εσκίαζε η φοβέρα εσύ, παιδάκι ακόμα, σήκωσες τα δικά σου λάβαρα της αντίστασης κατά του κατεστημένου, όρθωσες το ανάστημά σου και χάραξες τη δική σου ανεξάρτητη και αυτόνομη πορεία με οδηγό τις ριζοσπαστικές ιδέες σου.
ΗΣΟΥΝ το ΛΙΟΝΤΑΡΙ του Φενεού! Περήφανος! Παλικάρι!
Άνθρωπος με τρομερή αυτοπεποίθηση.
Που μας την μετέδιδες. Τολμηρός, δίκαιος, ατρόμητος. Ο Πανάγος με το όνομα. Ο Πανάγος μας.
Ως ύστατο φόρο τιμής ο δήμος Σικυωνίων θα διατηρήσει τη μνήμη σου ζωντανή.
Γι’ αυτό το λόγο συνεδρίασε εκτάκτως το Δημοτικό Συμβούλιο και αποφάσισε το όνομά σου και της οικογένειάς σου να γραφεί σε μαρμάρινη πλάκα, η οποία θα αναρτηθεί στην πλατεία του χωριού, μαζί με τα ονόματα των άλλων ευεργετών, που δώρισαν κομμάτι από την περιουσία τους για να αποκτήσει πλατεία το χωριό.
Να δοθεί το όνομα σου σε κεντρική οδό του χωριού.
Να εκφράσει τα θερμά και ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια σου.
Να κατατεθεί στη μνήμη σου στεφάνι εκ μέρους του δημοτικού συμβουλίου.
Ο Πανάγος δεν έφυγε. Και δεν θα φύγει ποτέ.
Ήταν ένας και μοναδικός.
Το πνεύμα του θα είναι αιώνιο. Θα ζει πάντα στις καρδιές μας ως ένας τοπικός λαϊκός ήρωας.
Σ’ ευχαριστούμε για όλα μεγάλε μας δάσκαλε!
Σε ευχαριστώ για όλα ΑΡΧΙΣΤΑΤΗΓΕ ΜΟΥ!!!
ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ στο νέο μετερίζι που διάλεξες.

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΠΑΝΑΓΟ…

Η κηδεία του Πανάγου έγινε σήμερα Δευτέρα 2 Μάϊου.

.....::::: Μεταδώστε Αυτό το Άρθρο στα Social Media και όχι Μόνο :::::.....