Συγκλονίζει η οικογένεια του κ. Τάκη Σταύρου στο αποχαιρετιστήριο μήνυμα
για τον αδερφό του Γιάννη που έφυγε πρόωρα από την ζωή σε ηλικία μόλις 51 ετών.
Η Κηδεία του έγινε χθες Πέμπτη 4 Αυγούστου στον Ωρωπό.
Διαβάστε το συγκλονιστικό μήνυμα:
Δε φεύγει ποτέ ο πόνος της απώλειας. Απλά μαλακώνει.
Τελείωσε, σου είπαν, και ένιωσες να βουβαίνει γύρω ο κόσμος σου.
Κατάλαβες αμέσως τι ήταν αυτό που θα επακολουθήσει.
Δε βγαίνουν από το στόμα μου λέξεις παρηγοριάς.
Στα μάτια που με κοιτάζουν γεμάτα πόνο,
δεν έχω κουβέντα να τους πω , η φίλοι σου η συμμαθητές σου ένα χωριό σήμερα ήρθε στον Ορωπο
όλος ο Ορωπος εδώ για να σε αποχαιρετίσουν , τι να τους πω δεν υπάρχουν λόγια
Στα μάτια που με κοιτάζουν γεμάτα πόνο,
δεν έχω κουβέντα να τους πω , η φίλοι σου η συμμαθητές σου ένα χωριό σήμερα ήρθε στον Ορωπο
όλος ο Ορωπος εδώ για να σε αποχαιρετίσουν , τι να τους πω δεν υπάρχουν λόγια
Είναι που από χρόνια έχει γεμίσει το μυαλό σου με τούτες τις άσκοπες τις λέξεις.
Δε βοηθούν κι ας είναι η μόνη επιλογή.
Να πεις τι; Κουράγιο;
Και που να το βρουν;
Και που να το βρουν;
Να τους φωνάξεις να κάνουν υπομονή μέχρι να περάσει;
Μα περνάει ο χαμός;
Πες μου πως και θα είμαι ο πρώτος που θα το κάνω.
Μα περνάει ο χαμός;
Πες μου πως και θα είμαι ο πρώτος που θα το κάνω.
Ένας άνθρωπος έμεινε δίχως το ταίρι του.
Μια γυναίκα που φωνάζει γιατί έμεινε πια μονάχη να παλεύει τη ζωή της.
Δυο παιδιά, έχασαν τον πατέρα τους.
Έχασαν το στήριγμα και εκείνο το αποκούμπι στο οποίο έτρεχαν όταν τα πράγματα γίνονταν ζόρικα.
Τους κοιτούσες και με ζόρι κρατιόσουν να μην πεις πως ξέρεις.
Ίσως εδώ γραφόταν μια άλλη ιστορία, διαφορετική από τη δική σου,
μα εσύ εκείνο το κενό το καταλάβαινες.
Το είχες νιώσει και με τα χρόνια δεν περνούσε.
Τους κοιτούσες και με ζόρι κρατιόσουν να μην πεις πως ξέρεις.
Ίσως εδώ γραφόταν μια άλλη ιστορία, διαφορετική από τη δική σου,
μα εσύ εκείνο το κενό το καταλάβαινες.
Το είχες νιώσει και με τα χρόνια δεν περνούσε.
Στον πόνο τους συμμέτοχος, γιατί σαν πατέρας τον είχες κι εσύ.
Πονούσες δυο φορές.
Πονούσες δυο φορές.
Η καρδιά μου να σκίζεται κομμάτια και τα χείλη μου να ψελλίζουν το γιατί.
Γιατί ; Γιατί έτσι;
Εκεί που θα ‘πρεπε να δώσεις τη δύναμη, εσύ ζητούσες χέρια να σε κρατήσουν.
Νόμιζες πως είχες καλύψει όλα τα κενά σου, μα ήρθε ο θάνατος σου τα διαλύσει όλα.
Όχι, δεν πίστευες πως δε θα ερχόσουν αντιμέτωπος ξανά μαζί του.
Ήταν η απότομη, ξαφνική και απροειδοποίητη εμφάνιση που έκανε και μας μάτωσε τη ψυχή.
Γιατί ; Γιατί έτσι;
Εκεί που θα ‘πρεπε να δώσεις τη δύναμη, εσύ ζητούσες χέρια να σε κρατήσουν.
Νόμιζες πως είχες καλύψει όλα τα κενά σου, μα ήρθε ο θάνατος σου τα διαλύσει όλα.
Όχι, δεν πίστευες πως δε θα ερχόσουν αντιμέτωπος ξανά μαζί του.
Ήταν η απότομη, ξαφνική και απροειδοποίητη εμφάνιση που έκανε και μας μάτωσε τη ψυχή.
Είναι άδικη αυτή η ανώτερη δύναμη που μας κυβερνά, το έμαθα πια καλά.
Δεν ξεπερνιέται ο χαμός, μα μόνο να μάθεις να ζεις με αυτό μπορείς.
‘’ κανείς δε χάνεται όσο υπάρχουν κάποιοι που τους θυμούνται”.
Δεν ξεπερνιέται ο χαμός, μα μόνο να μάθεις να ζεις με αυτό μπορείς.
‘’ κανείς δε χάνεται όσο υπάρχουν κάποιοι που τους θυμούνται”.
Αγαπημένε μου αδερφέ καλό παράδεισο …
Σας ευχαριστούμε όλους για την συμπαράσταση αυτή την δύσκολη στιγμή
για την απώλεια του αγαπημένου μας αδερφού ….
για την απώλεια του αγαπημένου μας αδερφού ….
Οικογένεια Σταυρου – Οικονομίδου