Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται και αναλύονται
Η συνέντευξη που πρόκειται να διαβάσετε έγινε με αφορμή τη νέα παραγωγή
της Θεατρικής Κίνησης Κορίνθου «Πυξίδα» με τίτλο «8 γυναίκες κατηγορούνται».
Συναντήσαμε τους σκηνοθέτες του έργου, τον Κωνσταντίνο Δουβή και τον Κώστα Αγραφιώτη,
οι οποίοι μας έδωσαν τη δική τους οπτική γύρω από το έργο, αλλά και μια ενδιαφέρουσα τροπή στον τρόπο που επέλεξαν το έργο.
Γ.Ν.: Ντίνο, Κώστα καλησπέρα σας. Χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαστε πάλι εδώ στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου, να μιλήσουμε γι’ αυτό που αγαπάτε, το θέατρο. Μετά από δύο χρόνια με κορωνοϊό πως βιώσατε αυτό το ταξίδι σας; Ήταν λίγο διαφορετικό από τα άλλα φαντάζομαι…
Κ.Δ. : Καλησπέρα Γιώργο και σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ που για μία ακόμη χρονιά είσαι δίπλα μας σε αυτό το θεατρικό μας ταξίδι. Ένα ταξίδι αρκετά διαφορετικό, αλλά πάντα λυτρωτικό. Το «8 γυναίκες κατηγορούνται» ήταν ένα έργο που επιλέξαμε όχι τυχαία, και φτάνοντας τώρα κοντά στις παραστάσεις, δυστυχώς βλέπουμε πόσο δίκιο είχαμε που το επιλέξαμε για το 2022.
Κ.Α.: Καλησπέρα Γιώργο και από μένα και σ’ ευχαριστούμε πολύ. Πράγματι, το φετινό ταξίδι μας ήταν ιδιαίτερο, αλλά φτάνοντας τώρα στην «ακτή» νιώθουμε σίγουρα περήφανοι για τις «γυναίκες» μας. Σκέψου μόνο ότι οι πρόβες διακόπηκαν αναγκαστικά τρεις φορές για δεκαπέντε ημέρες κάθε φορά λόγω κρούσματος covid. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ρυθμό και τη σκηνοθεσία του έργου.
Γ.Ν.: Πάντως η αλήθεια είναι ότι πολλοί είχαν αναρωτηθεί εάν η Πυξίδα είχε διαλυθεί καθώς δεν είχατε παρουσιάσει κάτι ως τώρα.
Κ.Α.: Η Πυξίδα δεν θα διαλυθεί, γιατί η δύναμή της είναι τα μέλη της. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε πάρα πολλά μέλη στα οποία προστίθενται συνεχώς καινούρια, όλων των ηλικιών. Φέτος για παράδειγμα έχουμε ηθοποιό που είναι μαθήτρια Γυμνασίου και ηθοποιό που πρόπερσι έπαιζε με τη θεατρική ομάδα των ΚΑΠΗ. Και φαντάσου ότι φέτος από τις οκτώ γυναίκες οι πέντε παίζουν για πρώτη φορά με την ομάδα μας, ενώ οι άντρες του συλλόγου έχουμε μείνει στην αναμονή του επόμενου έργου. Κι έχουμε κι άλλες γυναίκες που φέτος δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν. Επομένως δε θεωρώ ότι η Πυξίδα, διαλύεται…
Κ.Δ.: Η αλήθεια είναι Γιώργο ότι αυτό το είχα ακούσει κι εγώ, αλλά μου προκάλεσε γέλιο. Αφενός ήμασταν η μόνη ομάδα που εν μέσω covid παρουσιάσαμε έργο, το «Σεσουάρ για δολοφόνους» το Μάρτιο του 2020 με παραστάσεις στο Δημαρχείο Κορίνθου το Μάρτιο και περιοδεία το καλοκαίρι, ενώ το ίδιο έργο παρουσιάσαμε και το 2021 σε διάφορες περιοχές. Επομένως, εν μέσω covid ήμασταν η μόνη ομάδα που παρουσίασε έργο. Άρα η απορία του κόσμου ήταν μάλλον αβάσιμη. Φέτος θα είχαμε παρουσιάσει έργο το Μάιο, αλλά είχαμε μία ατυχία με μία από τις ηθοποιούς η οποία μετακόμισε με την οικογένειά της σε άλλο Νομό, οπότε αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε έργο. Επιλέξαμε λοιπόν το «8 γυναίκες κατηγορούνται» και ξεκινήσαμε πρόβες το Μάιο. Και το Νοέμβριο είμαστε εδώ στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου να σας το παρουσιάσουμε.
Γ.Ν.: Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχατε πλούσια σκηνικά, αλλά φέτος τολμώ να πω ότι ξεπεράσατε τον εαυτό σας. Βλέπουμε ένα κανονικό σπίτι εδώ!
Κ.Δ.: Πιστεύουμε ότι μπαίνοντας ο θεατής στο χώρο πρέπει να βλέπει ό,τι βλέπει και ο ηθοποιός. Θέλουμε να βάλουμε το θεατή μέσα στην ιστορία και το σκηνικό είναι ένα από τα εργαλεία που έχουμε. Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή όταν στήναμε τα σκηνικά αναρωτηθήκαμε μήπως ήμασταν λίγο υπερβολικοί, αφού κουβαλήσαμε δύο φορτηγά πράγματα για να στηθεί αυτό το σκηνικό! (Γέλια)
Κ.Α.: Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι; Ότι σταματήσαμε εδώ από πίσω να ξεφορτώσουμε και πρέπει να ρώτησαν πάνω από δέκα άτομα τι ετοιμάζουμε, κι ούτε ένας δε βρέθηκε να μας πει «Ρε παιδιά θέλετε βοήθεια;» (Γέλια) Γενικά έχουμε μία τρέλα με τα σκηνικά. Θέλουμε να γεμίζουν όλες οι αισθήσεις των θεατών μας σε κάθε μας παράσταση. Για εμάς αφαιρετικό σκηνικό είναι δύσκολο να υπάρξει. Είναι η δική μας οπτική για το θέατρο.
Γ.Ν.: Πάμε λοιπόν στο έργο. «8 γυναίκες κατηγορούνται». Γαλλικό έργο μυστηρίου. Επιστρέφετε στο μυστήριο μετά την Αγκάθα Κρίστι και το «Μάρτυρας κατηγορίας». Το «Σεσουάρ για δολοφόνους» προσωπικά δεν το θεωρώ ατόφιο έργο μυστηρίου. Εύκολη επιλογή; Στοίχημα; Ή κάτι ενδιάμεσο;
Κ.Α.: Σίγουρα στοίχημα. Μιλάμε για ένα έργο που παίζουν οκτώ γυναίκες. Οκτώ. Φαντάσου τι γινόταν στις πρόβες. Γι’ είμαστε δύο από κάτω! Το στοίχημα δεν ήταν για μένα το έργο. Το στοίχημα ήταν να παντρέψουμε οκτώ γυναίκες των οποίων η μέγιστη διαφορά ηλικίας αγγίζει τα πενήντα χρόνια. Φυσικά υπήρξε μία επιπλέον δυσκολία, γιατί ήταν η πρώτη φορά που σκηνοθετούσα και εγώ και ο Ντίνος. Αλλά ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά.
Κ.Δ.: Συμφωνώ με τον Κώστα. Το στοίχημα για εμάς δεν ήταν το έργο, αλλά να καταφέρουμε να «βουτήξουμε» μέσα στο κείμενο, να το επεξεργαστούμε και το απόσταγμα να το μεταφέρουμε ατόφιο τόσο στις «γυναίκες» μας όσο και στους θεατές. Είμαστε αισιόδοξοι ότι κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε και το κοινό θα φύγει από την αίθουσα ικανοποιημένο και σκεπτικό.
Γ.Ν.: Σκεπτικό είπατε. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή του έργου δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Γιατί λοιπόν αυτό το έργο; Και γιατί τώρα; Βοηθήστε μας να πιάσουμε το μίτο και να φτάσουμε στο δικό σας «φως»
Κ.Δ.: Στο έργο αυτό το μόνο που γνωρίζει ο θεατής είναι ότι «8 γυναίκες κατηγορούνται». Δεν γνωρίζει γιατί. Ούτε από ποιόν. Όταν ψάχναμε με τον Κώστα για το επόμενο έργο, το μυαλό μας γύριζε γύρω από τις τόσες ανθρωποκτονίες. Δε θα πω γυναικοκτονίες, γιατί δε θέλω να το περιορίσω. Δυστυχώς όμως, σε καθημερινή πλέον βάση, ακούμε στα δελτία ειδήσεων για δολοφονίες. Και όλη μέρα μπαίνουμε σε μία διαδικασία να ψάχνουμε να βρούμε το δολοφόνο και κυρίως το κίνητρο πίσω από την πράξη. Έτσι γίνεται και σε αυτό το έργο. Ψάχνουμε το δολοφόνο και το κίνητρο. Κι όπως και στη ζωή, όσο περισσότερο ψάχνεις, τόσο περισσότερους λόγους βρίσκεις.
Κ.Α.: Δυστυχώς έτσι είναι. Δεν είμαι σίγουρος ότι έτσι ήταν πάντα, αλλά τώρα έχει παραγίνει το κακό. Και το χειρότερο είναι ότι ακούμε κάθε μέρα για δολοφονίες, ασχέτως φύλου και νιώθω ότι έχουμε αποκτηνωθεί. Τα αντιμετωπίζουμε όλα σαν «μία ακόμη δολοφονία». Σαν να είναι κάτι φυσικό. Καταλαβαίνουμε πού έχουμε φτάσει ως κοινωνία; Συνηθίσαμε το κτήνος τόσο που, ο μεγαλύτερός μας φόβος, κι αυτός που προσπαθήσαμε να δείξουμε μέσα απ’ τους χαρακτήρες του έργου είναι ότι, πλέον του μοιάζουμε. Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι του έργου, τόσο πιο «γνωστή» μας φαίνεται η ιστορία.
Κ.Δ.: Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε αυτό το έργο, για να «διαμαρτυρηθούμε» για τις τόσες δολοφονίες. Κίνητρο για να κάνουν «κακό» έχουν όλοι. Το θέμα είναι να ψάξουμε το αντικίνητρο μέσα μας. Το φετινό μας έργο λοιπόν, αποφασίσαμε με τον Κώστα να είναι αφιερωμένο σε κάθε Μαρσέλ, κάθε Γαρυφαλλιά, κάθε Ζακ, κάθε Μαλένα, Ίριδα και Τζωρτζίνα εκεί έξω…
Γ.Ν.: Μετά από αυτό δε νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο. Καλή επιτυχία και ελπίζουμε ο κόσμος να απολαύσει και αυτή σας την προσπάθεια. Ραντεβού στις 25,26,27 Νοεμβρίου και 3,4 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου «Θωμάς Θωμαΐδης».
