Δύσκολες ώρες περνάει ο κορυφαίος Έλληνας κωμικός Μάρκο Σεφερλή
καθώς έφυγε από την ζωή η καλή και αγαπημένη του φίλη make up artist, Εύα.
Ο Εύα μαμά μιας ανήλικης κόρης το τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα υγείας
αλλά κανείς και πολύ περισσότερο ο Μάρκος δεν περίμενε ότι
θα ερχόταν τόσο σύντομα και αναπάντεχα η στιγμή που θα έπρεπε να την αποχαιρετήσει.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ στα Social media:
Δέσαμε μαζί από την πρώτη στιγμή!
Και γίναμε αχώριστοι!
Μέρα – νύχτα μαζί!
Στο θέατρο, στην τηλεόραση, στην ταινία!
Τρέχαμε να τα προλάβουμε όλα!
Γιατί είχαμε την ίδια τρέλα & το ίδιο πάθος γι’ αυτό που είχαμε επιλέξει να κάνουμε στη ζωή μας!
Κι έδινε κουράγιο ο ένας στον άλλον!
Κοιμόμασταν στριμωγμένοι σε μια πολυθρόνα, σ’ έναν καναπέ, στο πάτωμα!
Όπου βρίσκαμε!
Για να ξεκουραστούμε λίγο!
Και συνεχίζαμε ακάθεκτοι!
Μου έδινες να φάω το τοστ σου, τα μυγδαλάκια που πάντα κουβαλούσες μαζί σου,
για να μπορέσω ν’ αντέξω!
Μου έκανες μασάζ στα πόδια που ήταν πρησμένα από την κούραση και σου έλεγα:
«Φτάνει! Ξεκουράσου κι εσύ λίγο!» Και μου έλεγες:
«Εγώ δεν παθαίνω τίποτα boss μου!
Εσύ δεν θέλω να πάθεις κάτι, γιατί καήκαμε! Όλοι μας!»
Τώρα, καήκαμε εμείς Εύα μου! Όλοι μας! Ήξερες πως δεν θα το αντέξουμε,
γι’ αυτό όλους αυτούς τους μήνες μάς έδινες εσύ κουράγιο, παρά εμείς!
Θυμάμαι κάθε βράδυ πριν βγω στη σκηνή, προσπαθώντας να μου διώξεις το άγχος, μου έλεγες:
«Βγες έξω bossάκο μου και τρέλανέ τους όλους! Μόνο εσύ μπορείς!»
Κι έβγαινα και τους τρέλαινα όλους! Και καθόσουν στην κουίντα και με καμάρωνες!
Κι έβλεπες αυτά που έκανα και γελούσες!
Κι εγώ έκανα παραπάνω πράγματα! Για σένα!
Έλεγα αστεία εκτός κειμένου, για να σε κάνω να γελάς ακόμα πιο πολύ!
Και μετά σου έκανα και παρατήρηση γιατί γελούσες τόσο δυνατά, που ακουγόσουνα στη σκηνή!
Κι εσύ μου έλεγες: «Τι να κάνω ρε boss μου; Αφού δεν μπορώ!»
Ούτε εγώ μπορώ Εύα μου! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφυγες!
Ότι δεν θα ξανακούσω αυτό το δυνατό γέλιο σου!
Τουλάχιστον θα κρατήσω αυτό το πλατύ σου χαμόγελο,
όταν με αντίκρυσες στο νοσοκομείο μία μέρα πριν φύγεις, που ήρθα να σε δω!
Δεν μπορούσες να μιλήσεις! Μόνο χαμογελούσες! Σε μένα! Τον bossάκο σου!
Περάσαμε πολλά μαζί! Χαρές, λύπες! Ακόμα κι αυτό, είπαμε ότι θα το περάσουμε μαζί!
Και θα τα καταφέρουμε! Με ξεγέλασες όμως! Μου την έκανες ξαφνικά,
χωρίς να μπορέσω ν’ αντιδράσω!
Ίσως γιατί δεν ήθελες να με βλέπεις να στεναχωριέμαι!
Όπως και κανέναν άλλον δίπλα σου!
Γι’ αυτό έφυγες τόσο γρήγορα! Ήξερες εσύ τι έκανες!
Καλό σου ταξίδι σπάνιε άνθρωπε!
Μόνο αυτό έχω να σου πω!
Με τον Θεό θα λογαριαστώ όταν έρθω εκεί πάνω!
Πάντα θα σ’ αγαπώ και θα σε σκέφτομαι!
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ!
============================================
Μάρκο μου αν μου επιτρέπεις να γράψω και εγώ 2 λόγια.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που την γνώρισα στο καμαρίνι σου
και από τότε μέχρι φέτος ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι.
Τα τελευταία χρόνια επισκέπτομαι τον φίλο μου τον Μάρκο σπάνια
και μόνο στις παραστάσεις του μια φορά τον χρόνο.
Όταν λοιπόν βρισκόμαστε προσπαθούμε σε λίγα λεπτά που βρισκόμαστε
στο καμαρίνι του να πούμε όσα περισσότερα γίνεται..
Πολλά από αυτά ¨δικά μας¨ ¨τα μυστικά μας¨
όποτε ξεκινάει να μου μιλάει ο Μάρκος και εγώ διστάζω,|
αμέσως μου λέει ο Μάρκος: ¨ελεύθερα¨
και τότε κατάλαβα τι ήταν η ¨Εύα¨ για σένα… για εμάς τους δικούς σου ανθρώπους.
Και το έβλεπα στο πρόσωπό της κάθε φορά που ερχόμουν…
με τόσα που είχε ακούσει ήταν σα να ήταν μία από εμάς…
Χθες βράδυ (Παρασκευή) που ήρθα δεν ήταν εκεί ¨’έλειπε¨ κρίμα φίλε…
Ηταν σύμπτωση ότι ήρθα την βραδιά που έφυγε???
Θα μας λείψει… ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΥΑ ¨ΜΑΣ¨
Και μια που αναφέρθηκα στην επίσκεψή μου στο ΔΕΛΦΙΝΑΡΙΟ
στην παράσταση που αφιέρωσε ο Μάρκος στην ¨ευα¨
θα ήθελα να παρακολουθήσουμε μαζί τα ιδιαίτερα συγκινητικά λόγια του Μάρκου
στο κλείσιμο της παράστασης
λόγια αποχωρισμού στην ¨ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ¨ με δάκρυα στα μάτια.
