Α.Γ Καλλης : ¨Συναντώντας τον Πάολο Γκρατσιολι – Μητσόπουλο”

Οι Έλληνες και οι Ιταλοί είχαν πάντα μια κοινή βάση επικοινωνίας ακόμη κι ως κατακτητές τούς αντιμετωπίζαμε με μεγαλύτερη επιείκεια.

Ήταν πάντα ένας αδελφός λαός στους αγώνες ,στην επαναστατικότητα,στο θρησκευτικό συναίσθημα,στην τέχνη , στον πολιτισμό,στη μουσική,στη λογοτεχνία,στον κινηματογραφο ακόμη και στις εκδηλώσεις χαράς και λύπης.

Σήμερα λοιπόν,είχα την χαρά να υποδεχτώ έναν Ελληνο-Ιταλο, ή αν θες έναν Ιταλο-Ελληνα, τον αγαπητό μου φίλο Paolo Grazioli , γιό της αγαπημένης μας γειτόνισσας Κικής Μητσοπούλου (το πατρικό μου ήταν και είναι απέναντι από το δικό της) παντρεμένη με έναν σπουδαίο άνθρωπο τον Άντζελο Γκρατζιολι την δεκαετία του 70 όταν πήγε στην Ιταλία για σπουδές στο Πανεπιστήμιο όπου και γνωρίστηκαν .

Ο Pαolo λοιπόν έχει πάρει πραγματικά και χωρίς υπερβολή ,όλα τα καλά στοιχεία και των δύο λαων και ο ίδιος αλλά και ο εξ ίσου αγαπητός μου Αλέξανδρος ,αδερφός του Πάολο.

Όταν ήταν μικρά με φώναζε η γιαγιά τους η κυρα- Κορνηλία (συνταξιούχος νοσηλεύτρια του Νοσοκομείου Νεμέας ,γυναίκα του μπάρμπ Αργύρη του Μητσοπούλου που είχε το μπακάλικο στην γωνία) τα καλοκαιριατικα πρωινα (όταν έρχονταν για διακοπές απ’ την Ιταλια στην Νεμέα ) και τούς ζωγράφιζα , τους διάβαζα παραμύθια απασχολώντας τους δημιουργικα μιας και τότε ήμουν φοιτητής και είχα χρόνο ελευθερο.

Τα χρόνια πέρασαν έγιναν δύο πολύ καλά παιδιά με κοινωνικές ευαισθησίες,κι όταν έρχονται στην Ελλάδα δεν θα ξεχάσουν ποτέ να περάσουν να με δουν και να θυμηθουν μαζί μου εκείνα τα ανέμελα χρονια.

Κι έγω απ’ την μεριά μου, έχω την αίσθηση ότι έρχονται συγγενείς μου, παρά δύο φίλοι γενικώς και αορίστως.

Από την άλλη σήμερα χάρηκα και για την συζήτηση μας που αφορούσε την πολιτική,την φωτογραφία,την παλιά Νεμέα ,τα κοινωνικά κινήματα της Ευρώπης που προσπαθούν να ανακόψουν την άνοδο του νεοφασισμου και του νεοσυντηριτισμου που διαρκώς περιορίζει την Δημοκρατία με πρόσχημα την οικονομική κρίση την οποία δημιουργεί έντεχνα το ίδιο το σύστημα.

Στην σκέψη μας ήρθαν οι μεγάλες μορφές ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ,ο Τολιατη ,ο Γκράμσι,η Οριάνα Φαλάτσι,αλλά και οι δικοί μας Αλέκος Παναγούλης ,Κώστας Γεωγακης.

Τον ξενάγησα στο μικρό μουσείο που διατηρώ με αντικείμενα ,φωτογραφίες και μνήμες της παλιάς Νεμέας,του έδωσα το βιβλίο μου

<< Εν Νεμέα >>,(από τα λίγα αντίτυπα πλέον που απέμειναν) και τον ξεπροβόδισα αφού του ευχήθηκα καλό ταξίδι .

Όταν πια είχε φύγει σκέφτηκα πως ήταν η παλιά μας γειτονιά, που η χαρά του διπλανού ή του απέναντι σπιτιού ήταν και δική μας .

Άνοιγες την μπαλκονόπορτα έλεγες καλημέρα, και μαζί με το φως της μέρας φώτιζε και η ζωή,απ’ τις παιδικές φωνές,τα όνειρα,τις προσδοκίες ,τα αέναα πλάνα μιας νιότης που κερδίζει κάθε δυσκολία( ή έτσι νομίζει και καλώς το νομίζει) ,στοχεύοντας σε μια ομορφότερη κοινωνία χωρίς το κακό,τον φθόνο,τον πόλεμο,την καταστροφη.

Τα χρόνια πέρασαν ,όπως και η μερα,όπως και όλα αυτά που σε γεμίζουν χαρα διαρκωντας πάντα λίγο χρόνο για να σου δείχνουν το μέτρο των σπουδαίων πραγμάτων.

Καλό ταξίδι Πάολο ,χαιρετισμούς στην Κική ,τον Άντζελο,τον Αλέξανδρο ,η παλιά γειτονιά μας θα είναι πάντα εδώ και θα σας περιμένει ανάμεσα στις σκόρπιες μνήμες ,τις παιδικές φωνές,και τις ατέλειωτες σιωπές ενός ηχηρού παρελθόντος .
Α.Γ Καλλης 
• Μέλος της Ένωσης Κορινθίων Συγγραφέων
• Επίτιμος Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας