Mpasdelis Isuzu
Λένε πως η σιωπή είναι συνενοχή
και πράγματι ως κοινωνία γίναμε συνένοχοι αργά αλλά σταθερά από τα μικρά μας χρονια ,
oταν ο κανόνας ήταν να μην ανακατεύεσαι σε … ξένες υποθέσεις…να ακούς ,αλλά να μην μιλάς …
Άκουγες πίσω από τα μισάνοιχτα μπατζουρια . να φωνάζει ,να ζητάει βοήθεια, να κλαίει γοερά
Άκουγες αλλά…γιατί να βρεις τον μπελά σου..
ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι που φωνάζει, χτυπάει , βρίζει…
Το πρωί όλα θα χουν ξεχαστεί… Αυτό δεν γίνεται χρόνια ;;… Αυτό δεν γινόταν πάντα;;;;
Και οι ορμηνιες της μάνας να ορίζουν το αβέβαιο μέλλον της κόρης
σαν λυσσασμένες ερινύες  ,βδέλλες πάνω στη σκέψη…
Ν ακούς τον άντρα σου …θα σου πει και καμιά κουβέντα…
ξέρεις τι έχω ακούσει εγώ απ’ τον πατέρα σου;;
… Αλλά ένα να ξέρεις όλα φτιάχνουν με υπομονή, αρκεί να μην τραβάς το σκοινί…
Αυτό το περιβόητο σκοινί ,που στο τέλος εγινε θηλιά στο λαιμό της γυναίκας…
και απειλές…κατάρες και αντάρες απ’ τον φιλεύσπλαχνο πατέρα.
Μην τολμήσεις τις έλεγε με φωνή οργισμένη ,να χωρίσεις ,
δεν θα με κάνεις εσύ εμένα ρεζίλι στην κοινωνία.. έχω ένα όνομα εγώ…ένα όνομα…
Και ο ευέξαπτος γαμπρός, Μαλακας κατ’ επάγγελμα, έπαιρνε και πιστοποιητικό.
Αγνών προθέσεων … από την αγια οικογένεια να κάνει ότι θέλει ,
όταν το θέλει και όπου το θέλει
..Πάντα υπήρχε η δικαιολογία … πάντα η συγχώρεση, πάντα η ανοχή.
Είναι καλός, είναι δουλευτής.. είναι νοικοκύρης απ’ τους πρώτους …
Τώρα αν πίνει κάνα ποτηράκι ,ρίχνει και καμιά σφαλιάρα.. ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος…
είναι κι αυτή βρε παιδί μου γλωσσοκοπάνα
Δεν την θυμάσαι μικρή που όλο αντιμιλούσε;;;;
Εχει πάρει απ’ την γιαγιά της , αλλά ο παππούς ήταν ήρεμος άνθρωπος ..
Εδώ βρήκε τον δάσκαλο της…
Ναι ,βρήκε τον δάσκαλο της κρετίνε κοίταξε την τώρα καλά Βλαμμένε..
κάτω στο πάτωμα, μέσα σε μια λίμνη αίματος …
μαζί με τα παιδικά της όνειρα…τις κούκλες, τις ατέλειωτες σιωπές της…
τα πολύχρωμα κορδέλακια της, τα ατελείωτα γιατί της…
Ήθελε να σπουδάσει, ήθελε να ζήσει, ήθελε να ανοίξει τα φτερά της στον κόσμο…
έναν άλλο κόσμο…ομορφότερο ,πιο ανθρώπινο…
Κοίταξε την κρετίνε κοίταξε την καλά…
Είσαι και συ ένοχος,
εσύ που δεν ήξερες τίποτα,
εσύ που μονάχα άκουγες,
εσύ που τώρα δακρύζεις μπροστά στις γυάλινες οθόνες…
Κοίταξε την καλά…

Τα ματάκια της τώρα μισάνοιχτα θωρούν από την ίδια απόσταση
την ζωή, τον θάνατο, μια θάλασσα από αίμα … το δικό της αίμα κρετίνε το δικό της…

καλλης
O k. Αριστοτέλης Καλλής είναι επίτιμος πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας 

Σπούδασε στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
telis

.....::::: Μεταδώστε Αυτό το Άρθρο στα Social Media και όχι Μόνο :::::.....